Bruse Boys is ooit begonnen op een weitje bij een boerderij aan de Langeweg bij Bruinisse, waar bij wijze van spreken voor de wedstrijd nog even de koeien-vlaaien verwijderd moesten worden. Een kleine vereniging met misschien enkele tientallen leden. Gemeentesecretaris en later burgemeester C.H. van der Linde speelde er prominent in de achterhoede. Veel stelde het niet voor. Tot in de jaren zestig het nieuwe sportterrein onder aan de Boomdijk werd geopend, zo goed als midden in het dorp. Het aantal elftallen groeide gestaag en op het hoofdveld kwam zelfs een scorebord, met de hand te bedienen, maar toch. Van sponsoring was nog geen sprake. Maar de tijden zijn veranderd.
Over SD Sport
Het volgende stuk is te lezen in de nieuwe SD Sport editie. SD SPORT is een magazine over actief en vitaal Schouwen-Duiveland. Het verschijnt 4x per jaar als gedrukt exemplaar (te lezen op sportlocaties, bij clubs en in openbare gelegenheden).
Hoe geven mensen invulling aan een vitaal leven? Hoe worden we gezond ouder? Wat doen bedrijven aan de duurzame inzetbaarheid van werknemers? Welke sportactiviteiten en -groepen zijn er? Hoe vergaat het de vele eilandelijke verenigingen? Vragen waarop SD SPORT antwoord wil geven.
'We komen om in de regels'
Wat zijn de grootste uitdagingen voor verenigingen? SD SPORT doet een rondje langs de verschillende bestuurskamers. In deel 1 spreken we Willem van Kooten, voorzitter van voetbalvereniging Bruse Boys die dit jaar 65 jaar bestaat. Hij is typisch een man van de grote lijnen. Niet van de details, maar van de gedachte die erachter zit. Een dorpsman die zijn schapen kent.
Het verenigingsleven zit in de hoek waar de klappen vallen, weet Van Kooten. “Elke club heeft het moeilijk. Verenigingen zoals wij drijven op vrijwilligers, hoe groter de club, hoe meer je er nodig hebt. En daar zit dan ook het probleem. De betrokkenheid met het verenigingsleven neemt af, zeg maar met de gemeenschap.”
Samengaan
Schaalvergroting, samengaan met andere clubs is volgens Van Kooten de oplossing niet. “Neem Duiveland. Dan moeten we de Oudendijk over, dat is niet alleen voor een Bruenaar een hele stap. Met dat je verder weg gaat, verwatert die betrokkenheid bij je vereniging. In grotere verbanden belanden leden in de anonimiteit. En daarmee kun je geen dorpsclub draaien.”
Het aantal verenigingen / leden loopt terug, overal en dus ook op ‘Bru’. De mensen ontlenen hun eigenwaarde en identiteit niet langer aan een club waarvan ze lid zijn, zelfs de kerken lijden eronder. Die verschuiving is allang gaande. “Maar dat betekent ook,” benadrukt Van Kooten, “dat je voor functies bij verenigingen steeds moeilijker mensen kunt krijgen. Mensen stellen zich sowieso minder beschikbaar voor dat soort activiteiten. Mensen hebben het druk. Dat zit in de maatschappij van vandaag de dag ingebakken. Daarom zijn we extra blij met de vrijwilligers die we hebben.”
Klik hier om het volledige artikel in het magazine te lezen.